miércoles, 23 de mayo de 2012

XABIER LETE, 3



El poema que se escucha en castellano es éste:

Euria ari du,
haize bustiaren brisara nabari dut
mendi ilunetatik ibarreruntz
jausten den lanbro zelataria,
erietxeko gela tristetik
oharpen minberatuz behar zaio
urruneko eresiaz oinazeari galdetu
galdu zirenetaz
erresuma urrunetako gure lainu arrotzaz...
bai, gaua da eta euria ari du
eta gogoeta erratuetan murgilduz
jauzika noa desanparu handira...
baina edari suspergarriak beiraontzietan dastatuz
jadanik ahaztu nauzuen lagunei
ezin dizuet ezer aurpegiratu,
ezabatuen argudioak ez baitira gizarte onekoak
eta ni 
gauerdiko brisara hezeari zor bainatzaio...
bihar galbidean zuetaz oroituko naiz.


Egunsentiaren esku izoztuak, Pamiela. 2008.


Y para cerrar esta entrada, una recomendación: si tenéis la posibilidad de leer este breve cuadernillo, no dejéis de hacerlo, pues en él Xabier Lete expone lo que es su pensamiento poético.

No hay comentarios:

Publicar un comentario

NO HAGO PÚBLICOS LOS ANÓNIMOS. ESCRIBE TU NOMBRE DESPUÉS DEL COMENTARIO.